Politički performans
Performansi za radikalnu promenu sveta ili za šminkanje leša 24-27. 3. 2012.
Beograd, Srbija
http://politicalperformanceserbia.wordpress.com
II simpozijum Politički Performans je posvećen aktuelnoj teoriji i praksi izvođenja političkog performansa u umetnosti i umetničkog performansa u politici u svetu i kod nas.
Za politički performans u ovo doba sveopšteg rasula karakteristično je da se umetnost performansa izmestila sa margina istorije umetnosti u sam centar šireg političkog diskursa. Znači li to da se performans masovnom politizacijom vraća svojim korenima i svrsi postojanja- da interveniše i radikalno menja pogled na stvari i sam poredak u svetu? Samo prividno, jer radikalno podruštvljavanje performansa nisu izveli Umetnici (radeći sami za sebe ili malobrojnu publiku u malim galerijama i zatvorenim specijalizovanim krugovima, na fragmentizovane, od kuratora zadate teme), već Političari koji su u umetnosti performansa otkrili izuzetno privlačno marketinško oruđe (“pozajmljujući” kritički profil performera, političari simuliraju svoj revolucionarni I progresivni imidž). Za svet danas simptomatično je da se “laž, mimikrija“ iz politike preliva u umetnost, a najradikalniji estetski postupci performansa iz umetnosti odlaze u politiku, čiji akteri izvode najatraktivnjije i , nažalost, najuspešnije performanse. Do juče, najpopularnije performans zvezde na globalnom nebu bili su- Političari.
Danas se rađa novi svetski fenomen u oblasti političkog performansa: političari koji su maestralno zloupotrebljavali strategije performansa za svoje decenijske vladavine, manje ili više brutalno, oterani su sa svetske pozornice (Berlusconi, Gadafi…) a njihovo mesto zauzeli su kolektivni performansi tzv. “običnih” ljudi, ogorčenih protestanata. Tradicionalna simbolička performans mesta- ulice, trgove i javne prostore u Kairu, Tripoliju, Tunisu “okupirali” su stvarni politički performeri – pobunjenici. Ali, politička upotreba performansa nije više rezervisana samo za Treći svet- u globalnoj diktaturi kapitala više nema mesta pod Suncem gde ste bezbedni od političara I njihovog eksploatisanja, ali nema ni mirnog sna od pobunjenih u Madridu, Londonu, Rimu, Atini, Wall street-u i tako dalje. Ogorčeni protestanti ne izvode sada samo najsnažnije i najradikalnije političke performanse, već i one najopasnije, u kojima rizikuju svoj život- kao u južnoj Srbiji i Siriji!
U vremenima Velike diktature, narodni protestni performansi daju nadu u povratak slobode, jednakosti, pravde i ljudskosti, ali i izazivaju zapitanost u njihovu snagu, profilisanost ciljeva i ideja, pa čak i u iskrenost njihove želje za promenom. Krajnje je obespokojavajuće da je Benjaminova teza iz 1936. godine (Fašizam nastoji organizirati novonastale proleterske mase ne dirajući u posjedovne odnose, odstranjivanju kojih one teže. Svoj spas on vidi u tome da masama dopusti da dođu do svog izraza (nikako do svog prava).,) danas ne samo aktuelna, već je sa podjednakim žarom vrše i političke elite i od nje proglašeni elitni umetnici. U tom cilju sistematski i brižljivo neguju atmosferu “smišljene smutnje” (pojam Mihaila Đurića), dušegupku za osnovne humanističke vrednosti Istinu, Dobrotu i Lepotu.
Smatrajući da je dužnost umetnika performansa da se bore protiv globalnog ustoličenja ovog mutiranog fašizma, II simpozijum Politički Performans, kao teme od izuzetnog značaja, ističe:
-Performansi za radikalnu promenu sveta ili za šminkanje leša- Svetsku performans scenu odlikuje iskrena želja za progresivnim promenama ili predano šminkanje mrtvaca? Umetnici performeri su poslušnici globalnog kapitalizma, bili svesni toga ili ne?
– Performansi u doba “smišljene smutnje”- Vodeća ili sporedna uloga performansa u predvečerje uništenja? Priroda i funkcija umetničkih potencijala performansa u drugom „srednjem veku“?
-“Levo, desno, nigde lada nema”- Koji su performansi danas revolucionarni, antifašistički levičarski, a koji kontrarevolucionarni, fašistički i desničarski? Ima li ideološki profilisanih performansa levice i desnice u tradicionalnom značenju tih pojmova, a ako ima da li se njihove estetike radikalno razlikuju?
– “Novac u rukama” “Ljudi bez milosti”(Milan Mladenović)- Da li su performansi, izvorno umetnički i politički krajnje kritički, danas pretvoreni u običnu robu? Ko plaća najnovije političke performanse u svetu i kod nas?
II simpozijum Politički Performans želi da odgovori na pitanje kakva je prava priroda najnovijih političkih performansa u svetu i kod nas, kroz dijaloge teoretičara svih provinijencija i predstavljanje političkih performansa autora najrazličitijih estetskih I političkih uverenja.
Na konkursu za Politički Performans mogu učestvovati svi građani, udruženja građana i organizacije iz Srbije koji se bave političkim performansom.
II simpozijum Politički Performans posebno ohrabruje prijavljivanje premijernih radova inspirisanih Srbijom i istorijskim datumima u danima održavanja Simpozijuma, koji se mogu ostvariti u javnim prostorima Beograda.
Prijave sa opisom performansa (do 250 reči) ili apstraktom teksta o političkom performansu (do 250 reči), biografijom (ili opisom delatnosti za udruženja/ organizacije) i dokumentacijom o prethodnom radu u oblasti političkog performansa, slati na e-mail: politicalperformance@yahoo.com najkasnije do 22. februara 2012.
Pročitajte i:
