Iz štampe je upravo izašao šesti roman Milana Jankovića pod nazivom „Dosije Golubić“, u izdanju renomirane izdavačke kuće „Zalihica“ iz Sarajeva, pod uredništvom Almira Zalihića.U predgovoru romana, Almir Zalihić je napisao:
„Za Mustafu Golubića se pričalo da je govorio 14 svjetskih jezika, da je učestvovao u pripremi Sarajevskog atentata i u pripremama za neuspjeli pokušaj atentata na kralja Aleksandra Karađorđevića, 1921. godine.
Mnogi smatraju da je bio najzaslužniji i za uspjeh komunizma u Evropi, odnosno da je bio prava „crvena verzija“ Džejmsa Bonda.
Mustafa Golubić predstavlja jednu od najuzbudljivijih životnih priča našeg doba, smatra publicist Milomir Marić.
U jednom intervjuu Koča Popović je izjavio da je svoje drugove, komuniste, ubijao za pare, a ne iz ideala.
Životni put Mustafe Golubića toliko je fascinantan da nikada ne možete znati šta je historijska istina, a šta su čaršijska naklapanja, i kojoj je svjetskoj ili domaćoj sili sve što je radio uistinu koristilo, smatra Nedžad Latić, autor knjige “Boja povijesti”.
Golubić, mladobosanac, solunski dobrovoljac, mladi prijatelj legendarnog Apisa, odbio je na solunskom procesu biti lažni sudski svjedok, mladi Stočanin, neustrašiv, hladnokrvan, general NKVD-a, Staljinov osobni povjerenik za velike i tajne akcije, čovjek čelik sa srcem djeteta, pjesnik revolucije i svećenik patnje. To je istina… kaže Momčilo Jokić, istraživač zabranjenih povijesnih istina, književnik, publicist, novinar i autor senzacionalne knjige „Tajni dosije – Josip Broz“.
Mustafa Golubić je uhapšen 7. Juna 1941. godine. Znajući da je u pitanju veoma ozbiljan i iskusan obavještajac, gestapovci su doveli čuvenog majora Hansa Helma da ga isljeđuje. Mustafa Golubić nije odao ni jednog obavještajca iz “Crvenog orchestra”, iako je bio podvrgnut strašnom mučenju. Historičar Miodrag Janković je utvrdio da je jednom cimeru iz ćelije pred smrt povjerio da zna da ga je Gestapou prijavio Josip Broz. Golubića su 11. juna 1941. godine iznijeli iz zatvora jer su mu isljednici praktično slomili sve kosti u tijelu. Streljan je u Pionirskom parku, jedva sjedeći u stolici.
Vojnici Crvene armije pronašli su njegov grob u oktobru 1944. godine. Golubićevi posmrtni ostaci prenijeti su u Moskvu, gde je sahranjen uz najveće vojne počasti.
O svemu tome i još mnogo čemu manje znanom i neznanom čitajte u fascinantnom romanu Milana Jankovića DOSIJE GOLUBIĆ.“
Mnogi smatraju da je bio najzaslužniji i za uspjeh komunizma u Evropi, odnosno da je bio prava „crvena verzija“ Džejmsa Bonda.
Mustafa Golubić predstavlja jednu od najuzbudljivijih životnih priča našeg doba, smatra publicist Milomir Marić.
U jednom intervjuu Koča Popović je izjavio da je svoje drugove, komuniste, ubijao za pare, a ne iz ideala.
Životni put Mustafe Golubića toliko je fascinantan da nikada ne možete znati šta je historijska istina, a šta su čaršijska naklapanja, i kojoj je svjetskoj ili domaćoj sili sve što je radio uistinu koristilo, smatra Nedžad Latić, autor knjige “Boja povijesti”.
Golubić, mladobosanac, solunski dobrovoljac, mladi prijatelj legendarnog Apisa, odbio je na solunskom procesu biti lažni sudski svjedok, mladi Stočanin, neustrašiv, hladnokrvan, general NKVD-a, Staljinov osobni povjerenik za velike i tajne akcije, čovjek čelik sa srcem djeteta, pjesnik revolucije i svećenik patnje. To je istina… kaže Momčilo Jokić, istraživač zabranjenih povijesnih istina, književnik, publicist, novinar i autor senzacionalne knjige „Tajni dosije – Josip Broz“.
Mustafa Golubić je uhapšen 7. Juna 1941. godine. Znajući da je u pitanju veoma ozbiljan i iskusan obavještajac, gestapovci su doveli čuvenog majora Hansa Helma da ga isljeđuje. Mustafa Golubić nije odao ni jednog obavještajca iz “Crvenog orchestra”, iako je bio podvrgnut strašnom mučenju. Historičar Miodrag Janković je utvrdio da je jednom cimeru iz ćelije pred smrt povjerio da zna da ga je Gestapou prijavio Josip Broz. Golubića su 11. juna 1941. godine iznijeli iz zatvora jer su mu isljednici praktično slomili sve kosti u tijelu. Streljan je u Pionirskom parku, jedva sjedeći u stolici.
Vojnici Crvene armije pronašli su njegov grob u oktobru 1944. godine. Golubićevi posmrtni ostaci prenijeti su u Moskvu, gde je sahranjen uz najveće vojne počasti.
O svemu tome i još mnogo čemu manje znanom i neznanom čitajte u fascinantnom romanu Milana Jankovića DOSIJE GOLUBIĆ.“
Milan Janković je rođen 1961. godine u Požarevcu. Nekada je bio aktivan kao gitarista rok grupa „Hogar“ i „Tamo daleko“. Najveće dosadašnje književno priznanje dobio je osvajanjem Prve nagrade na konkursu „Milutin Uskoković“ za „najbolju savremenu pripovetku napisanu na srpskom jeziku u 2009. godini.“
Objavio je sledeće romane:
„Psalmi huliteljstva“, (edicija NOVA Slobodana Mašića), 1984. g.
„Avramov žrtvenik“, (edicija NOVA Slobodana Mašića), 1988. g.
„Đavo u cik zore“, (edicija NOVA Slobodana Mašića), 2001. g.
„Srp nad Everestom“, (IP „Dobar naslov“ iz Beograda, pod uredništvom Božidara Andrejića), 2011. g.
„Vitalni 100+ godina“, (IP „Prometej“ iz Novog Sada, pod uredništvom Zorana Kolundžije), 2012. g. i
„Dosije Golubić“, (IP „Zalihica“ iz Sarajeva, pod uredništvom Almira Zalihića), 2013. g.
Pročitajte i:
1 comment
U suštini opis odgovara, Mustafi Evropa nije bila ni do članka, bio je četnik i kao takav odlikovan, treba dodati da je gestapo na kraju zvao beogradske mesare da Mustafi presjeku tetive svih zglobova, i da je streljan sjedeći svezan za stolicu. Sve je i u redu ali ova fatazmagorija sa Titom je bolesna. Tito je previše veliki da bi bilo koga odao-izdao, Mustafa je poštovao Tita, i na Titov zahtjev je Mustafa je dosljedno uveden u spomen, inaće bi bio potpuno zaboravljen.
Comments are closed.